AŞKIN ÇIKMADAN KIRKI...
Ölü ýrmaktan yana yok ki t/asam;
Aþkýn asasý sergüzeþt ölüm
Sanrýlarýn muhatabý günbegün.
Ölü kamberime aðýtlar yaktým dün:
Sevici yokuþlara da serildim düðüm düðüm…
Aþkýn b/ataðýna süzüldüm
Süzüldü yüzüm aslýnda ne yalaným
Ne de dibine kadar hüzne battým.
Aþkýn hümayunu gölgeli varlýðým
Ar’ýmda saklý umudum bir de mahrem
Yetilerinde göðün
Apansýz serildiðim yürek iklimim.
Konuþluyum illa ki aþka, azizim:
Sevip de sevilmeyi talep etmeden Tanrýdan
Her halükarda közümde biten bir gül’üm
Sanrýlar bekasý hüznün
Bir de çatýk kaþlý elemin arka penceresi
Oysaki ufkumda saklý benim tüm gizemim.
Azýcýk sokulduðum hangi yürekte
Taþa tutulduðum pek bir aþikâr, azizim:
Sevecen sesinde umudun
Kar beyazý ömrün hangi kopuk sayfasýnda
Devindim ki dün yüzlü mizacýn
Ölümün de ayracý
Çözemediðim o kördüðüm:
Biteviye örselen maðdur bir kuþ
Dikiþ tutamadan ömrün fýrlattýðý
Issýz yakasý þehrin aslýnda
Fýtratýna müdahil ettiðim tek içimlik þiirler babýnda
Kör yetilerim;
Vasýfsýz sevdiceðim bir gölge.
Aþkýn andýðý yetim yüreðin de
Sahibi olmalý belki de hicabýn
Tükettiði o iri tabakalý beyitlerin
Sezindiði söylemler kadar
Batýlýnda hükmün
Bir kor sýzý
Aklýmdan geçen mademki yüreðin de esintisi
Son mu bulmalý yani,
Epriyen aþkýn soluna geçmeden sözüm
Sevi dilinde bir yenilgiyim ben.
Aþkýn çýkmadan kýrký
Serptiðim her mevsim
Ýçimdeki taþkýn mizacýn da elyaf dirayeti
Beylik bir hezeyan;
Benlik bir minval
Þimdimle dargýn
Dünüme kýrgýn
Yarýna mý çýkacak sanki hüznüm?
Bir bir didindiðim göðün sarmalýnda
Ýçime düþen aþkýn azabýnda
Bilediðim kadar bilemediðim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.