Bozkýrda boy veren ulu aðaçdýk
Gözümüzde gökler saldýk dal-budak
Nerde boþluk bulsak o yana taþtýk
Bütün gönüllere olup dil-dudak
Toprak efsunladý, su azizledi
Kýt’a kundakladý, deniz bezledi
Yerle gök bir olup bizi sözledi
Kaç koç kurban oldu dilenip adak
Bir hükmü olmazdý, ovanýn, daðýn
Adresi olurken her altýn çaðýn
Narasý kesildik her kopan çýðýn
Kendi dalýmýzdan doldurup sadak
Mevsim tanýmazdýk her dem bahardý
Nerde kýþlak kursak bir ümit vardý
Bu umut dediðin bildiðin kârdý
Yol aldýkça kara kesilirdi ak
Her dalýmýz bir destana düþ oldu
Kimi hürmüz oldu, kimi kuþ oldu
Nerde bey var ise orda baþ oldu
Yahut yelelere ibriþim tarak
Hasýlý bitmedi kopuzda gayda
Diz vurduk zeybeðe, hey olduk toyda
Bir daha daðýldýk bilmem kaç boyda
Bulanýkdýk durulmuþtuk akarak
Neyleyim vermedi zaman elini
Çok geç anlamýþtýk sivri dilini
Bizden kýskanýrken acý balýný
Yedik amma þöyle geçti yakarak
Zaman býrakmadý mevsimler yaza
Ansýzýn dönerken baharlar güze
Kurudu dallarým kesildi göze
Her yapraðým þimdi düþen bir bayrak
Bir tek sen deðilsin talihe küsen
Kasýrgadýr böyle zamanda esen
Yolda isen çok bulunur yol kesen
Sakýn durma her þey geçer yýkarak
Dar zamana diz vurarak birlikte
Akalým dört yana eski gürlükte
Yine yarýþalým onur, erlikte
Kimse þad olmadý böyle bakarak
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.