Ana Avrat Küfreden; Geceye Dair Bir Sone

Çaresizlik;
Bir kobra yýlaný edasýyla el ense çöreklenmiþ,
Anýlarýmýzýn üstüne.
Görevini, en titiz bir þekilde ifa eden gece,
Enlem-boylamlarýyla Projektör gözetlemesinde.
Hazan’ýn kuru dudaklarýndan dökülüyor geçmiþ bir þarký.
Neden Beni terk edip gitti ýlýk Bahar rüzgârlarý.
Kurþun kalemim ve silgimdi cankurtaran simitlerim.
Kapýmýzýn önünde, tahta sapa dolandýrýlan macun þekerim.
Ve dünyamý zevkle döndüren topaç.
Mazi;
Þimdi neden yakamdan tutup istiyorsun haraç.
Kaybolan bir sevgimle birlikte uçup gitti heves güveslerim.
Duygularým, nedensiz bedelsiz bitkisel hayatta.
Geçen günlerimden yok bi týk.
Takvimlerden dökülen günlerin suratlarý hep asýk.
Zamanýn tam orta göbeðinde kurulmuþ rulet masasýnda
Dü þeþ gelen barbutlarýný neþeyle sallamaktadýr felek.
Penceremin kenarýndaki ekmek parçasýný gagalayan kargalarda;
Bir keyif senfonisi, almýþ baþýný gidiyor.
Mevsimler de þaþýrmýþlar, belli ki baþlarý dönüyor.
Boðazýma kadar doldu içtiðim kocakarý ilaçlarý.
Sýðýnacak yerim de yok, kabullenmiyorlar beni Çingene fallarý.
Emsalsiz bir taht misali gibi gözüme görünüyorsun,
Deniz kenarýndaki çürümüþ bank.
Ne mutlusun ki, Boðaz’ýn serin sularýdýr,
Her Allah’ýn günü yüzünü yýkayýp durur.

Cevabýný hiç bulamayacaðým sorudur bu:
Neyim varsa kimler çalýp götürdü bilemiyorum Aþktan yana.
Yokluðundur,
Paslý bir çift, pranga ayakkabýsý oldu, ayaklarýmda…


(27 Ekim 2015 tarihli - 11.Þiir Kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın: