Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim / Bütün Çocuklar Uçar Ama Büyüyemezdi Hepsi Bey Baba
Meral Meri
Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim / Bütün Çocuklar Uçar Ama Büyüyemezdi Hepsi Bey Baba
Meðer hayal dünyasýnda yaþýyormuþum...
Bu sessizlikler getirdi beni kendime,
Ya da büsbütün yitirdi...
Kaybettirdi beni kendime karþý.
Ben de sanýyordum ki; karýncalarýn izinden gidiyordum;
Duvarlar,tuðlalar,taþlar falanlar- filanlar hikayeymiþ yani.
Meðer hayal dünyasýnda yaþýyormuþum...
Çocuklar demiþtim...
Sonra ,sonra her þeyi yerle bir etmiþtim.
Kýrlangýçlar demiþtim: Uçarken kýrýlmazdý kanatlarý...
Fakir ama grurlu,onurlu bir yoksulluk vardý,
Belki de ben öyle sandým...
Çocuklar demiþtim...yine de omuzlarýmý silkip.
Sonra ,sonra yanlýþ yerde yanlýþ bir ýþýk huzmesi döküldü daðýn eteklerine...
Neden böyle oldu?
Anlatamadým derdimi; halbuki yol da vardý su da,
Toprak da çamur da,
Kuru da yaþ da,
Mutlu da mutsuz da.
Çocuklar demiþtim ya hani;
Meðer hayal dünyasýnda yaþýyormuþum...
Eðilip büküldüðümle kalacak deðildim ya,
Çekip gitmiþtim ben de kaplumbaða gibi.
"Ben ona rüzgar gibi geçti" derim dedi, esasen rüzgarýn ta kendisi.
Laf aramýzda hani, ben yine de çocuklar demiþtim-
Ýçimden mi demiþtim yoksa?
Ne bileyim, kimsecikler duymamýþtý da!
Meral Meri / Kendi Derinliðimin Ötesine Gittim / Bütün Çocuklar Uçar Ama Büyüyemezdi Hepsi Bey Baba
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.