Yalan
....
(Geniþ bir caddenin ýslak kaldýrýmýnda,
sýrtýný soðuk bir duvara yaslar halde gördüm onu.)
-Gel þöyle otur dostum.
Hoþgeldin.
Dedi beni görünce.
/Çömeldim yanýbaþýna.
Bitkin görünüyordu./
Yeni konuþmaya baþlayan küçük bir çocuk gibiydi.
Hiç durmadan konuþtu,
Ben dinledim.
Ýçindeki ýzdýrabý çekip almamý istedi.
Ýstersen, dedi.
Yak bu kenti, lüzumsuzdur artýk.
Sonra savur küllerimi
Ýstediðin yere.
....
-Býraksan
düþeceðim kaldýrýmlara.
Býraksan dökülecek avuçlarýmdan en kýrýlgan taraflarým.
Kurþunlanan bir güvercin var þu tarafýmda,
Kanar lan...
Kanar
kanatlarým .
Boncuk gözlerim dikilir bulutlara ,
Ve hiç bir yer bulamýyorum artýk
kýrýk kanatlarýmý çýrpacak.
(Bir an kaçýrarak gözlerini
zar zor duyulan bir sesle:)
-Artýk dostluðumuzun hatrýna
bana bir gökyüzü borçlusun arkadaþým,
Olur mu?
/ Olur dedim./
Devam etti.
-Bak;
Görüyor musun;
Gökyüzünü vuruyor beþinci mevsim.
Ömrümün orta yerinden býçaklanýyor bir dolunay,
Ýnceden bir kar yaðýyor saçlarýma.
Ne o,
/Alaycý bir þekilde güldü/
-sende mi üþüyorsun?
/Bir hýçkýrýk büyüyüp dondu boðazýmda.
Yalan söyledim,
Üþümüyorum dedim./
(Gökyüzüne baktým,
Ne kadar da yakýndý yýldýzlar.
Her an üstümüze düþeceklermiþ gibi.
Bir an
gideceðimi sandý.)
-Dur gitme,
hýrçýn bir ayaz sarýyor ayaklarýmý.
Bir sigara yak kendine
ve bana .
Hem...þu paltonu atsana
üstüne dizlerimin.
Býrak sýrtýma kalabalýklarýný dostum.
Bilirsin, korkarým yalnýzlýktan.
Ve
Kaçak bir çay ýsmarla
çatlayan dudaklarýma.
Sigarayla iyi gider.
/Verdim bir sigara,
Yaktý bütün kederlerini/
......
(Devam etti.)
-Yalnýzlýklar biriktirdim, büyüdü korkularým.
Avuçlarýmda sahipsiz geceyarýlarý.
Düþtü gözlerimden ilk ve son sevgili.
-Sonunda buldum sandým,
Yollarý deþtim,
Týrnaklarýmla söktüm tren raylarýný,
Kurþunladým bakýþlarýný otobüs camlarýnda .
Her durakta bekledim.
Çaldým bir bir kapýlarýný.
Yokmuþ,
hiç olmamýþ.
yalanmýþ lan,
yalan...onca yaþanan.
(Sersemlemiþ gibiydi, kesmedim sözünü)
-Bak;
Ben þu caddede uzar uzar giderim,
Serseri bir yýldýz düþer her gece yanýbaþýma.
Yýrtýk ceplerimde üþür bir karanfil.
Çiçekçi bir kadýn
süpürür sancýlarýmý sabaha karþý.
Iþýklarý titrer sokak lambalarýnýn,
Sallanýr kaldýrýmlar.
Ardýndan
bir kent daha yýkýlýr üstüme.
Þimdi bakýyorum da;
Hiçbir þey kalmamýþ bu enkazdan geriye.
Farkýnda mýsýn?
Ben bile...
-Herkes alýp götürüyormuþ rüyalarýmýzý.
Gemiler hüznünü býrakýp ayrýlýyormuþ limanlarýmýzdan.
Bizi bir akþam kýzýllýðýnda vuruyorlarmýþ.
Yýllar hançerliyormuþ ömrümüzü.
Uçurtmalarýmýzý kanatlarýndan çekip alýyorlar
büyüyen yaramaz çocuklar.
Ve artýk
Sadece çocukluðumuza tutunabiliyoruz,
gençliðimiz kan revan.
Her ilkbahar,
Kokusunu biraz daha yitiriyor güllerimiz.
Farkýnda mýsýn?
/Aylardan Nisandý.
Vazomdaki solgun çiçekler geldi aklýma.
Uzun zamandýr bir gülü koklamadýðýmý düþündüm./
Farkettim.
-Yalanmýþ baharlar.
Söylediðimiz þarkýlar yalanmýþ.
Yalanmýþ dostum Ýçtiðimiz yaðmur,
Beslediðimiz kedi,
Yediðimiz horoz þekerleri dilimizde birer yaraymýþ.
(Susmak bilmiyordu)
-Bizi aþklarýmýzla daðlýyorlar.
Þiirlerimizle dövüyorlar her mýsrasýnda.
Her kelimesi damarlarýmýzda patlayan birer mayýnmýþ.
Boþuna yazýyormuþuz lan
bunca zaman.
-Al þu kalemimi.
Söz uçtu, bir daha görüþemeyiz belki.
Artýk gidebilirsin.
Bulursan ilk ve son sevgiliyi
sen yine de
Al getir.
/ Loþ karanlýkta pek farkedilmiyordu.
Durgun bir denize benziyordu sanki gözleri/
-Kirpiklerim
çizer
gözbebeklerimi .
Düþer
uçurumdan
bir bulutçuk.
Meltemler serilir yanaðýma .
Söner þehrin sararmýþ ýþýklarý.
Kimsesiz geceyarýlarý
yine
yeniden üstüme gelir.
Ve her yaðmur sonrasý
gecenin
teninden
silinir
parmakizlerim .
/Artýk nefes alamýyordu
Son bir kez baktý bana./
-Vuruluyorum lan en acýyan yerimden.
Bir þeyler donuyor sol tarafýmda.
Görürsen söyle ona;
Ondan bir hayat daha alacaðým var .
Bir hayat daha.
Unutma!
/ Sonra bana küser gibi sýrtýný döndü,
Elinin tersiyle git der gibi bir hareket yaptý.
Paltomu býrakýp dizlerinin üstünde
hafifçe çiseleyen bir yaðmurun usul usul dökülen damlalarý altýnda yavaþ adýmlarla yürüyüp gittim./
(Bu son görüþmemizdi)
....
Yaklaþýk bir yýl sonra ilk ve son sevgilisini gördüm bir alýþveriþ merkezinde.
Kucaðýnda bir bebek vardý.
Ýki ay önce eþinden ayrýlmýþ.
Utana sýkýla onu sordu.
‘’Ona bir hayat borçlusun’’ dedim.
Anladý.
Sonra vedalaþtýk.
..............
bkrçkmk/birvurgunbusevda/nisanistanbul/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.