Issız
(Nasýl anlatacaðým onca þeyi
bu yaralý kelimelerle
bilemiyorum .)
......................
Sancýyla kývranan ýslak bir þehrin
daracýk sokaklarýnda kayboluyorum.
Dilimde býçak yarasý.
Bütün harflerim aðýr yaralý.
Ve ben
nasýl anlatacaðým onca þeyi sana
bu kanayan cümlelerle.
Bilemiyorum.
/Anla beni ne olur
Anlatamadýklarýmla.../
Çocuklaþýyorum her yaðmurdan sonra
ve vuruluyor gökkuþaðýnda tüm renklerim.
Siyah- Beyaz bir aþk oluyor benimkisi.
Adýna ‘’vurgun’ diyorlar.
Þiirler okuyorum alýngan bir rüzgara.
Sýrf bu yüzden
nazlanan bir sonbahar daðýlýyor
dalga dalga saçlarýna.
Uçurtmalara uykularýmý iliþtiriyorum ,
yeryüzünde kirlenmesinler diye
düþlerim.
Pencerelerimde yalnýzlýktan perdeler iniyor .
Kýrýk- dökük hatýralar kapýmýn eþiðinde.
Sancýlarýma üþümüþ kuþlar konar,
binlerce dolunay kýrýlýrken camlarýmda.
Ýçerde tutsak bir reyhan döker yapraklarýný.
Ben
Yastýðýmýn ýslak tarafýndan
hayalkýrýklýklarýmý toplarým.
Bir yýldýz yakar gözyaþlarýmý.
Uyuyamam
yanýbaþýmdan gölgeler geçer,
Ve
Þairler konuþur kitaplýðýmda,
suskunluðumla...
........................
/Anladým ki:
Her þiir
bir dua aslýnda;
Yitirilen her aþkýn
mezartaþýnda./
.........................
Yüreðim dökülür zamandan.
Duvarlar üstüme üstüme gelir.
Portmantomda asýlý sokak serserileri.
Kýrýk dökük aþklar çekmecemde.
Aynalarýmda görünür bir bir
hüznün bütün suretleri.
Medet...
..............................................................
Uyudum
bir sab(ah!)ýn peþisýra.
Geceler çýldýrdý bir kabusun eþliðinde.
Çýkmaz sokaklara döndü odalarým.
Kayboldum sonra
korkmuþ
bir çocuðun hýçkýrýklarýnda.
Köþesinde küçüldüm balonlarýmýn.
Korkularýmý iliþtirdim annemin kucaðýna.
Ve
Ayýþýðý döküldü yine tenime.
Çingeneler aldý þarkýlarýmý .
Uzadý gözbebeklerimde demirden raylar.
Trenler geçti üstümden bir bir.
Defalarca öldüm
kasabalarýn ayrýlýk kokan garlarýnda.
Sigaramýn dumanýnda aðardý saçlarým.
Alnýmda yangýn,
dizlerimde kýrýk dal parçalarý.
Çok uzaklardan bir sevgili
çöker acýlarýma yine yeniden,
Akþamüstleri...
Ben yine rüyalarda...
ben yine lacivert rüyalarda yitirdim gözlerini.
Öyle ki;
Ortasýndan neþterlenir kabuslarým.
Ardýndan
çýðlýk çýðlýða bölünürüm
yokluðunun geceyarýlarýnda.
Terkedilen bir köy gibiyim
Ýklimlerim harabeye dönmüþ bir coðrafya.
Ne çocuklar uðrar artýk ovalarýma;
ne çýplak aðaçlarýma konar kýrlangýçlar.
Hiçbir haritaya sýðamadým.
Dalga dalga tükendim nehir yataklarýnda.
Günahlarla yýkandým her akþamüstü,
kirlendi avuçlarýmda kardelen yapraklarý.
Þeytanýn pabucu ayaklarýmda.
/Tepeden týrnaða savunmasýzým,
Çaresizim kaybolmuþ bir çocuk gibi.
Hadi...
alýp götürsene buralardan beni./
Ardýmda darmadaðýn mevsimler .
Ömrüm desen
bir trajedinin son sahnesi.
Sonra...
Sonrasý yok.
Bitti oyun
kapandý perde.
Iþýðýn düþtü gölgeme...
(Ýþte
sýrf bu yüzden
sana olan yanmýþlýðým
ey aþk!)
Ve gittiler birer birer:
Yapraklar dallarýna,
Mevsimler yýllarýna,
Kuþlar yuvalarýna döndüler.
- Sonra
Sonrasý yok demiþtim.
Bütün kadýnlar gittiler iþte.
Anlamadýn mý hâlâ:
senden sonra
yakýþmadým ben
hiçkimselere.
....
/Issýzlýðým bundandýr./
.
.
.
.........................
-bkrçkmk ýssýz/birvurgunbusevda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.