KUY(T)U

Zamana yaranamadým; insana da.
Aþkýn b/ataðýnda bir ku(y)tu olmayý diledim ben
Sanrýlarýn açtýðý ateþte ölmeyi
Bile beceremeyen
Soytarý bir hece olmaktan öteye gidemedim.

Zaaflarýn karesiyle
Dünün yetisini çarptým
Ve ar’ýmda andým dünümü
Yarýn’ýn kalpazan düþlerine de atýfta bulundum
Sonlarýn hicvine tanýktým
Son olmayý diledim
Sonlanmayý bile bile istedim
Aþkýn mezarýna attým ateþi,
Odunu
Ve ýsrarla sevdim kendimi öfkeme kurban edip
Bir batýnda doðdu iþte güneþ ile keten helvam.

Harcýmda ne saklýysa
Harýmda da;
Andýðým her ölüyü
Kurþuna dizdiler yeniden
Ne de olsa ölülerdi tek zarar vermeyen.

Yazdým sakýncalarý olsa da;
Sandým hep sandým
Anýlmayý filan da beklemedim
Bir kukumav kuþuna özendim ömür boyu
Ne de olsa kelebek olmayý sevdim
Her yazdýðýmda
K/atýk bildiðim azýðýmda
Azla yetindim madem
Matemi filan dillendirmeden
Göz torbalarýnda biriken rahmeti sundum insanoðluna.

Teyakkuzdaki varlýðýma hitap eden
Her aciz yeti içtim tek seferde
Nakþeden yüreðin ikliminden savruldum
Ve s/avundum.

Tuzu kuru hecelere bel baðladým
Ve yabancý gölgelere çaput iliþtirdim
Bir mersiye niyetine
Gölgesine dahi kurban olduðum þehrin
Ruh ikizi bir elemle
Kalabalýðýn yalnýzlýðýna aday oldum
Denklemlere malzeme verdim
Her yazdýðým þiirde
Derlediðim güncemi yýrttým ansýzýn
Yeniden diyebilmenin meali ile
Kavuþan ellerimde bilinmezin uzamý ile
Tetiklenen gönül hanemde.

Dostlardan inciler...

ben insaným
yaratýlmýþ eþrefi mahlukat
saralý ruhlarýmýzda
titrek umutlara baktýk
kendimizi aklarken
aslýnda kirlendiðimizi
sanrýlarla anlattýk.

umutlarý aldýk
gölgelere kaçtýk
güneþe bir perde çektik
yakan neydi yakýlan neydi ?
bir bilinmeyende gözümüz kamaþtý
karanlýklar bize kucak açtý
dalgalar dalgalar boyumuzu aþtý
bir girdaba düþmüþüz
boðuluyoruz þimdi
uzak bir iklimde
kendimizden habersiz..Ahmet Kara Hocama teþekkür ediyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: