biliyorum,
gelsen bozulacak belki o düþ
sonra tamir edemeyeceðiz bir daha
söz servisinde solan güle
dikenlenecek gülüþ
derme çatma bir aþk bizimkisi
gözlerine dübelle tutturulmuþ aynaya bakýp
okuyorum ikimizi
her gece ellerini alçýya alýyorum
avuçlarým kalýp
umut, burgulu çivi
ikinci bir emre kadar yasaklý yorum
güneþin doðuþunu
zira eteðin altýnda ayýn karanlýk yüzü
fenimizmi savunan ne kadar pire varsa
kaþýyor arzunun, sinir ucunu
gözlerin kahveleniyor o an
aðzým köz ocaðýnda
bir isyan ki tutuþan
sorma..
sonra fiþini çekiyorum sözlerin
duvarlar dört köþe
z’ar tutan bir uykunun
tilki boðan nefesiyle
göbekli tepenin eteðine çöküyor sis
-mografla beliriyor
küçük bir zelzele
biliyorum,
dirilen her ölü gibi hevesleneceksin yaþama
ama güneþ yine de doðacak
rüyalanan uykuna