rüzgar elektrik almýyor eskisi gibi
direkteki tellerden
serseriliðe vuruyor iþi
ýslýkla dalga geçerken
gözlerim kelebek camý
sana hücre cezasý..
tren gibiydim eskiden
bir aþkýn döþediði raylardan baþka yolum yoktu gidecek
ve tabi ayný istasyona çaresiz
gerisin geri dönecek
sonra rus kamyonu oldum
daha sonra otobüs
derken duraklara diktim gözlerimi
tek ayak üstü yalanlarla yan yana
yandýðým tüm oyunlarda
bakýþlarýma yuvalanan ne kadar kuþ varsa sapanla vurdum
çünkü tüyleriydi azmettiren
yoksa çok masumdum
uzun metrajlý filmdi mavi
bulutlar kýsa mesaj
yaðmurlar terapi
biliyorum kirpiklerin þerit çekecek gözlerine
rengini abluka altýna alacak mor kalem
küçük harflerle geçecek alt yazý
kimseler tercüme edemeden
belki kuþ ekersin saksýlara
belki kýrarsýn aynayý
sýr ararsýn çatlakta..
ne dersin ?!
teoriye patik örer mi ellerin
ya da dengini bulur mu bundan sonra
kaþla göz arasýnda s’aklanan
kahveye küs rengin..