Bünyeye aðýr gelen yürekte ince sýzý
Sadrýmýzda yükselir nice efkârlý daðlar
Öfke, umut birlikte yýðdýkça imkânsýzý
Dost ve düþman yurdunda konar göçer otaðlar
Uçurumun dibinde kuþkuya düþen benlik
Esir aldýkça bizi aynalaradýr þenlik
Biz; zamanýn içinde yaþam; bize dikenlik
Çabamýz elimizden tutup hayata baðlar
Siyah beyaz tenliymiþ kimseyi ayýrmadan
Daðda kurdu kekliði çiçeði kayýrmadan
Sevgi ilinde küsüp kafayý sýyýrmadan
Ters gidene direnir düzlükte coþup çaðlar
Kýymet bilenle taþýr vefanýn sandýðýný
Kötü günde anlýyor yanýnda sandýðýný
Eskiden aldýrmazken sonra usandýðýný
Gönlü yoran herkese giden yýllara aðlar
Asiliðe aþýna ruhumuz karakolda
Aklarken dertlerini saklar kendini çulda
Ýnsanlýðýmýz garip gölgemiz tenha yolda
Ýçimizdeki ölü dirilmemizi saðlar...
Nezahat YILDIZ KAYA
Edebiyat Defteri’ne ve sayfamý ziyaret eden herkese teþekkür ederim.