Gece sineye yatýp yürüdük gündüz vakti
Gördük gülü-dikeni yapraðýn gölgesini
Senle uzanýp göðe güneþle yaptýk akdi
Yaðmurlu havalarda tüketmeden takati
Aklýmýz kadar çözdük hayat bilmecesini
Þu gönül köþesinde yaþadýk nicesini
Heybetiyle kurulan dünyanýn düzeninde
Gezdik ruhla sergüzeþt bizdik sevgi arsýzý
Boy attýk serpilerek Sümerbank pazeninde
Aþkýn belini kýrdýk papatya deseninde
Göðsümüzü ezince içimizdeki sýzý
Yayýldý can evine acýttý bazý bazý
Martýlarla denizde kurt-kuþ ile daðlarda
Ýlk günden itibaren baþýmýz döndü durdu
’Yarýþ atý’ydýk sanki deli dolu çaðlarda
Yirmi bitip kýrkýmýz takýlýrken aðlarda
Ellide söz ettiren saðlýk önemli surdu
Hastalýk kapýmýza teker teker buyurdu
Cümle âlemle bile akarken ayný nehre
Yarýþandý zamanla alýnan nefesimiz
Hiç içinden geçtik biz bazen inandýk sihre
Arandýðýmýz yerde kimi bulaþtýk zehre
Kalbimizdi titreyen, daraltan; kafesimiz
Rüzgârla söndü geçti tükendi hevesimiz
Þimdi, senle beraber bütün renklerden çalýp
Ýnandýðýmýz gibi baharý yaþayalým
Biraz ekmek az da su biraz da dua alýp
Baþak tarlalarýnda diz üstünde alçalýp
Yarýnlara bugünden varýp umut yayalým
Geçmiþ zaten geçmiþte yýllarý kâr sayalým...
Nezahat YILDIZ KAYA