Dur

Þimdi gidiyorsun...
Büyük aþkýmýza, küçük bir elveda ile son veriyorsun.
Her þey seninle gidiyor,
Gecede yýldýz,
gündüzde güneþ,
tenimden tenin,
ömrümden ömrün...

Gitme...
Beni senden, seni benden etme...
Dur!
Biraz daha kal,
bahar açsýn,
çiçekler kokundan alsýn,
bahar sen koksun,
teninde doðsun güneþ,


Güneþ seninle doðsun...
Umut olsun her doðan güneþ,
mutluluk olsun, huzur olsun.

Dur!
Gözlerin gecemde yýldýz,
bakýþlarýn umut, sözlerin su,
yaþamak için bir sebebim olsun.

Þimdi gidiyorsun...
Her þey seninle gidiyor,
gözlerimde mutluluk,
kalbimden umut gidiyor, sen gidiyorsun.

Dur!
Zamaný deðil þimdi gitmenin,
geceler çok soðuk,
geceler çok karanlýk,
üþürüm yokluðunda, korkarým,
aklým karýþýr yolumu bulamam,
yönümü bulamam, þaþýrýrým.


Hani seviyordun?
Hani sen benim, bende senindim?
Yakýþýyor mu sana böyle gitmek?
Yakýþýyor mu sana yaralý býrakmak?

Dur!
Az daha dinle, henüz söyleyemediðim sözler var sana,
Kalbim senden ibaret,
Hayatým senden ibaret, anlasana!
Dur!
Bizi bizden mahrum etme,
yaþanmýþlarý yok sayýp,
yaþanmayacak hayaller kurmaya bizi itme,
dur iþte bir kez dinle, gitme...
Ramazan Teke

Sosyal Medyada Paylaşın: