Dağlara sevdalı Ahmet
Kalbim yine yorgun, yine çarpardý derinden,
Geçtim bu sabahtan, yine gül bahçelerinden,
Konmuþ güle bülbül de þakýr dalda sabahtan,
Dinlerdi seher vakti bizim sevdalý Ahmet.
Tan vakti gelirken yine dün daðlara baktým,
Baktýkça gözüm daldý, hemen aðlayacaktým,
Kalbim, yine sýkkýndý, dokunsam kýracaktým,
Dertliydi hazandan yine daðlar gülü Ahmet.
Daðlar baþý çamlýk da yanar hepsi güneþte,
Kuþlar dala konmuþ’ da, cývýldardý yerinde,
Göndüm yine daðlar, beni özler bilirim’ de
Gitmez gidemezdir þu bizim sevdalý Ahmet.
Yüksel dedi dostumdu bu daðlar bana küstü,
Birden bire gelmiþ de hazan yol mu göründü,
Dað taþ demeyen ahh.. karalar giydi düþündü,
Aðlarda soran yok niye gülmez ‘di þu Ahmet.
Mef’ûlü/ Mefâîlü/ Mefâîlü/ Feûlün
A.Yükse Þanlý er
14 Haziran 2008-06-14
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.