Kayıp bir şehir artık bu gönül

Bir hayli derin kaygýlarým var...
Meþakatlimi meþakatli...
Gölgem kadar yakýnýmda artýk...
Silikte olsa o sureti...
Hayatým bir uçurumun kenarýnda...
Ayrýlýðýn da deðil,
aykýrýlýðýnda ömrüm ve son baharýnda...
Güzergahýn belli...
Þehvetle kopup gelsen de...
Fayda etmez artýk...
Ölü topraklarla sývanmýþ...
Virane olup, istilasý tamamlanmýþ...
Sonsuz bir boþluða býrakýlmýþ...
Kayýp bir þehir artýk bu gönül...

-----

Kayýp aþklarýn istilasýnda,
yürek yangýnlarý çekerek müebbet yemiþim...
Kaygýlý gecelerin sonunda,
karanlýklara terkedilip sürgün edilmiþim...
Dokunsan aðlayacakmýþcasýna özlemlere sarýlmýþ,
sandýk sandýk özlem biriktirmiþim...
Sayýsýz aþklara peþkeþ çekmiþ,
gizemli bir sualle isyanýmý büyütmüþüm...
Kýyamet kopsa da,
göreceli karanlýklarda görgüsüz aþklara gizlenmiþim...
Ve hasreti göz göre göre bu yüreðe ekmiþim...
Artýk...
Gelsen de,
gelmesen de,
hatta gelmeyi dilesen de,
bir...
Nasýl kayýp bir þehirse bu gönül...
Sende bende kayýpsýn artýk bil...
Kayýpsýn...

-----

Bayat ve eskimiþ þarkýlardan,
þairlerin özlem kokan o eþsiz mýsralarýndan,
aþýrmýþken aþký...
Aþk pazarýnda satýlmýþ,
gölgelenmiþ,
sonuna varamayacaðýný bile bile yola çýkmýþým...
Gözyaþlarýmda boðulmuþ,
hasretliðine mahkum olmuþ,
mutluluk denen o fotoðraftan soðutulmuþum...
Bir nebze de olsa gülüþlerin hatýrýmda...
Yokluðunla savaþmak ne kadar zor olsa da,
tutuklu kaldýðým gözlerinde kaybolmuþum...
Viraneye döndürdüðün ömrümü,
kayýp ilaný ile aramaktayým...
Sende beni arýyorsan þayet...
Çok uzaklarda kayýp bir þehir var...
Orada bulunmaktayým...
Kayýp bir þehir artýk bu gönül...
Yorulmaktayým...
Yorulmaktayým...

-----

Bu beden artýk sonbaharýnýn etkisinde...
Yaprak dökümleri baþladý kalbimin en derinlerinde...
Soðuk nöbetler tutarken,
üþümeye baþladým gönlümün ayazýnda...
Kýraðý düþmüþ gecelerin buz kesimlerinde,
ýsýnmaya çalýþýyorum,
senden kalan güzel düþlerimle en kuytu köþelerde...
Ve çaresizce düþünüyorum...
Zira bu yüreðe deðen hazan ömrünün son deminde...
Ben, masum aþkýmý mühür vurduðum yüreðimle,
yitirdim bu kayýp þehirde...
Þimdi...
Ben suskun,
þehir suskun...
Ýçimiz içimizi yemekte...
Kayýp bir þehir artýk bu gönül...
cefasýný çekmekte...

Yazan : Recep Hamza


Sosyal Medyada Paylaşın: