Seviyorsan birini, gözlerine iyi bak Aþýk mý deðil midir, gözden sezin sevdayý Deli gönül coþtuysa, bilmez imiþ dur durak Diller de þarký olsun, aþkla yazýn sevdayý
Ne güzel yaratmýþ Hâk, her þey yerli yerince Nasýl mutlu olmaz kalp, sevdiðini görünce Umutlar çiçek açar, sevda gönle girince Yürekten sökülmesin, gönle kazýn sevdayý
Yeterki sevsin insan, gerek mi kalýr naza Gönlü kaptýran aþýk, ne sözler yükler saza O duygular kabarýr, tebessüm konar yüze Gülücükler daðýtsýn, resme çizin sevdayý
Ara peþrevde keman, þarkýyý çalýyorken Dinleyen aþýk yürek, huzurla doluyorken Kavuþma aný için, sevgili geliyorken Demet demet gül gibi, yola dizin sevdayý
Kaybedersen sevdaný, ararsýn fellik fellik Ýnsaný mutlu eden, o aþktadýr özellik Bu nasýl bir duygudur, nasýl da bir güzellik Baþa taç etmek gerek, iki gözün sevdayý
Hele seven kalpleri, ayrýlýklar yýkmasýn Gülsün gözün bebeði, yaþlarýný dökmesin Lüzumsuz da diyor ki, hazan hüzün çökmesin Her seven elbet görür, böyle hazin sevdayý