Tersine döndü rüzgâr sürüklüyor önünde, Tutunacak dallarý kopardý birer, birer. Önce güneyden esti, þimdi kuzey yönünde, Soðuk bir hançer gibi gelip döþüme girer.
Önce ninni gelmiþti; rahat, rahat uyuttu, Sonra birden deðiþti, güzel þeyleri yuttu, Dalda yaprak koymadý, baðlarý da kuruttu, Bu rüzgârýn öfkesi daha ne kadar sürer?
Rüzgârýn þiddetine eþlik eder dalgalar, Sanki bir beþik gibi gemiyi de ýrgalar, Tutsaðým bu gemide, kolumda prangalar, Gemi parçalanýrsa, tutsaklýk sona erer!
Yol aldýk uzun süre, dalgayý yara, yara, Kýyýdan çok açýldýk, görünmez oldu kara, Tayfalar güvertede, nara üstüne nara, Kimi suyu boþaltýr, kimi yelkeni gerer.
Karanlýk çöküverdi, kayboldu mavilikler, Rüzgâra dayanmýyor yorgun düþen çelikler Su doluyor içeri, büyüdükçe delikler, Azgýnlaþan dalgalar bizi de yere serer.
Saatler ilerledi, rüzgâr sesini kýstý, Dalgalar küçülünce tatlý bir uyku bastý, Bizleri mahkûm eden bitmeyen ihtirastý, Kendimizi yorsak da kader aðýný örer.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.