gel,
yýkansýn su
yansýn ateþ..
kör olsun duman
kendi közüne
tutulsun aþk
verdiði ön söze..
gel,
rüzgarýn elleri biçiyor uçsuz serabý
bulutlarda toynak sesi
günaha týlsým
peçeli bir kadýn aðzýnda sýrlanýyor
siyahi nefesi
gel,
diz boyu baþaklanan tarladan
kuþlar havalansýn her adýmda
sol elin
dizine kapanan baþak uçlarýnda
sýrtýn
gün batýmý..
dur,
soðusun ter
sönsün mum
hadi son kez
gözlerini yum..