SUSMA!

Ne zaman kesildi ayak sesleri ruhumun
Derin bir sessizlikti böldü uykumun içinde
Sustum ve anlamadýlar
Mutsuz ve ruhsuz geçiyordum trenle üzerimden

Yýkýk, dökük duvarlarla dolu her yaným
Gülümsetiyor beni ýslak kaldýrýmlarda çocuk yaným
Yorgun ama ayaktayým
Dik durmaktan yoruldum, susmalardayým

Kimse anlamýyor sessizliðimden
Sormuyor sebebi ne diye
Ben bile çözemiyorum ayna tutsalar dahi.
Ýçim dýþýmdan karýþýk, örülü duvarlarým,

Karmakarýþýk duygularým ve ben yorulmaktayým
Simsiyah düþünceler, dalmaktayým
Kalabalýk içinde yalnýzlaþmaktayým
Dargýným, kýrgýným ama kýramamaktayým.

Özlemlerim hiç bitmiyor
Dört köþe biliyor özlemin bitmiyor
Aklým kalbime kalbim aklýma dargýn
Sorgulamak tan yaþayamýyorum hayatý,

Özlemlerim toprak olup gidiyor yanýna,
Buram buram geliyor kokusu gelmeyince,
Susuyorum zaman geçerken aklýma geliyor ansýzýn
Köþebaþýnda hayalini görünce yalnýzlaþýyorum birden

Giden dönmüyor kalan yaþýyor ölü gibi
Tarifsiz bir ruh hali kaplýyor içini
Gelince aklýna kaplýyor boþluk her yerini
Esen rüzgârda getirmiyor sevdiklerini.
Sosyal Medyada Paylaşın: