Küçüktüm iri olana kadar ana kucaðýnda büyüdüm. Helal süt içtim, iyi terbiye edildim. Kötüye göðüs gerdim, mazluma kardeþ oldum. Babam oku oðlum dedi; Bir hýrsla okudum.
Onca zaman geçti, yýllar aktý gitti. Girdim ilim mektebine, düþtüm kendi halime. Yetim kaldým yýlmadým, çalýþtým yýlmadan Paçalarýmdaki birikmiþ mezar topraðýna raðmen!
Sýnavlar zor dediler, çok çalýþtým! Elimden geleni yaptým, faydalý bilgilerle; Mektepteki sýramdan kalktým. Baktým ki esas sýnav; dertli dünya.
Hayat umursamaz,umursamýyan arkadaþlar,umursamýyan hocalar... Adý hoca kendi insan olamayan ukalalar... Faydalý bilgilerin faydasý yoktu.Ezberci sistem benide ezdi. Ezbere çalýþan sýnavlarý geçti.
Düþünme kuvveti, yaratýcýlýk ve fikir yürütme... Elindekilerle en doðru kararý verebilme, Önemi yoktu bunlarýn, Oysa senin ülkenin bunu yapan insana ihtiyacý çoktu. Malesef ezbere yetiþenler, ülkemi de boþ bilgilerle boðdu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Değişken Ruh Hali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.