Ýç ahenk ölçüsü yok, mesafe uzak hak’la,
Sayýsýz gökdelenler gök kubbeyi deliyor.
Ýbadetler ihlassýz bir çýkara bin takla,
Ötelenmiþ öteler, önce dünya geliyor.
Kalbi çöl insanlarýn, gösteriþi dýþýna,
Kendini kandýrýyor hep çabalar boþuna.
Öfke-merhamet hissi ayarsýz, dert baþýna,
Ötelenmiþ öteler, önce dünya geliyor.
Yürekler Kaf Daðýnda, camiler dolar taþar,
Dilde ikrar kuvvetli, gönüller hazan yaþar,
Ýmara muhtaç iman, torpil peþinde koþar,
Ötelenmiþ öteler, önce dünya geliyor.
Maddiyat düþkününün, gözünü madde bürür,
Elbet dünyalýklarý Cennetten üstün görür,
Bir ömür ihtiraslar peþinde koþar, yürür,
Ötelenmiþ öteler, önce dünya geliyor.
Et-kemik çýkmazýnda, ruhunu eder inkâr,
Þekillere baðlanmýþ arsýz, nursuz riyakâr,
Zekat faslý açýlsa susuz dereden akar,
Ötelenmiþ öteler, önce dünya geliyor.
Nihayetsiz kulluðu, þuurunda aramaz,
Akýl-kalp ya zihin-ruh irtibatý kurumaz,
Kalbinin dümenini Yaratan’a kýramaz,
Ötelenmiþ öteler, önce dünya geliyor.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.