son telaş
bulduðumuzu sandýðýmýz derinliðimiz:
ne kadar derinsek içimizde,
o kadar büyük çaresizliðimiz...
uçan, uçuþan pembe hayallerimiz
bir i mgede soluklanýp,
yetiþmeye çalýþtýðýmýz düþlerimiz
ayrýlan yollarda,
ayrý dünyalarýmýzýn yolculuðu var
güneye gider senin gemin,
rotasýz kuzeye açýldý benim gemim
kuzeye de;
anladýmki ömrün en güzel son duraðý yok !
ömürde bir tek güzel durak var,
ya hiç gidilememiþ ya da çoktan geçilmiþ
o durakta alýnmýþ, verilmiþ ve o durakta kalmýþ son hesap
desen; diyebilsen þimdi bana en yalýn haliyle seni...
desem; diyebilsem sana tüm çoðul haliyle bizi...
pamuk ipliði hayat, sen ben ve bize ne kadar keskin kelimeler
bir beraberliðin arasýna nasýl da giriyor kýlýç gibi bilenen küsmeler
ve yan yana durup, birbirine ardýný dönenler..
nasýlda uzun, nasýlda uzun bu bitmeyen yaþamlar!!
andýkça, anlattýkça bitmeyen uçsuz bucaksýz aný’lar
nasýl, nasýl býrakýp gittiniz beni bu intikýmýn kucaðýnda
ey yalnýzlýk ! azapta gereksin. gelin üçer beþer
içimde kalan tek saðlam yerim: "son umudum" alýn þaþar beþer !
olmasýn cýlýz bir umudun gölgesinde olabilme ihtimali
büyüsün içinde sana yetecek kimsesiz yetim düþlerin..
el’mi aldýn, el’mi verdin, tutamadýn tutunamadýn, tutulmadýn
kaydý toprak, uçtu mekan; toz, bulut, saðanak;
bir telaþ, pür telaþ.
Ýþte bu; son telaþ !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.