Affet Küçüğüm

bir somun ekmekti almak istediði
sabahýn köründe girdi kuyruða
belediye satýþ büfesinde
dramlar yaþanýyor ekmek kavgasýnda

sýrasý gelmiþti saatler sonunda
almýþtý dört ekmek küçük meleðim
koltuðuna dikkatle sýkýþtýrdý ama,
düþürüverdi ekmekleri çamura

bir sýraya daha geçecek gücü kalmamýþtý
geçsede parasý kýttý gücü kalmamýþtý
hüzün sardý benliðini bir anda
baþladý aðlamaya küçük meleðim

acýdý amcalarý onun haline
dört ekmek daha verdiler eline
içlenmiþti bir kez küçük meleðim
sustur susturabilirsen

küçüðüm özür dileriz senden
seni bu bataklýkta büyüttüðümüz için
koltuklarýnda sefa süren amcalarýnýn
kurbaný ettiðimiz için

biliyorum bizi hiç affetmeyeceksin
bir gün gelip sende büyüyeceksin
yavrunu ekmek sýrasýna göndereceksin
o aðlamasýn demek riya olur belki

sen aðlama ciðer parem yakarsýn beni
umut fakirin ekmeði demediler mi sana
dört umut koysaydýn koltuðunun altýna
deðmezdi gözünden akan bir damla yaþa

Osman yürekten yandý bu iþe
daha içerdi, ama tükenmiþti þiþe
Ay”ý býrakýp koþtuk Güneþ”e
sen bizi affet küçük meleðim.

Osman ÞAHAN 28.05.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: