Þöyle uzakta durup seyrederken âlemi Dünya penceresinden bakýp gitti insanlar... Dönüp baktým geriye yaþayarak elemi Bedene giydirilmiþ ruha emanet canlar Ýki damla yaþ olup akýp gitti insanlar...
______________________________
Haram helali geçti, kul hakký yiyen fâni Gören göze perdeyi takýp gitti insanlar... Nefsinin imbiðinden hak süzen kullar hani Kimler ne götürdü ki; nerde saraylar hanlar Amelin defterini yakýp gitti insanlar...
Beþer nefsi oynarken türlü türlü temâþâ Mizan terazisini yýkýp gitti insanlar... Nasýrlaþmýþ kalpleri, vicdanlar dönmüþ taþa Kundaktan sine kadar dört nala koþtu anlar Adaleti kafese týkýp gitti insanlar...
Meðer insan insana; kinden yana ne varsa Eteðindeki taþý döküp gitti insanlar... Hala acý ve öfke, gülmek bu kadar zorsa Ademoðlu unutmuþ sevgiye muhtaç canlar Pâre pâre þefkati söküp gitti insanlar...
Bezm-i elesten beri yeryüzü viran oldu Nefret tohumlarýný ekip gitti insanlar... Düþünmeden âhiri, nefesler ziyan oldu Hakikati unutup yaþandý muðlak sonlar Ezan sâl’a arasý çekip gitti insanlar..
Mala, mülke, makama koþ nefsim diye diye Beyaz kefene kurþun sýkýp gitti insanlar... Þu üç günlük âleme boþa verince paye Ne yazýk! Ahirete sýrtýný döndü onlar Ýmtihân dünyasýndan çýkýp gitti insanlar...
Nuray ÇAKMAK/2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Çakmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.