Uzun yýllar olmuþtu görmeyeli.
Misketlerimi kaybettiðimde yüz yüze,
annemi babamý kaybettiðimde de içimde konuþmuþtuk,
teselli etmiþti.
Sevmiþtim rahatlatan, huzur veren yanýný.
Denizler sütlimanken,
etrafýmý saran bu devasa dalgalar neden?
Yaprak bile kýpýrdamýyor oysa,
Ýçimde kopan fýrtýnalar neden?
Onca kýrgýnlýk, onca acýlar,
sessizce,
kuytu bir köþede ne yapacaðýný bilmeden oturan
bu kararsýz þaþkýnlýðým neden?
Böylesine karmaþýk bir anda,
kapýlýp gittiðim akýntýnýn týnýsýna kulak kabartmaya çalýþýrken çýkýverdi karþýma.
Eski dost replikleri kümelenmiþ cümlelerle,
konuþmaya baþladýk yine gözyaþýmla.
Dinledi, dinledi, dinledi..
Uzaktan,
iþgüzar bir ses homurdandý,
deli galiba.
Ýnsaným dedi iç sesim gülerek.
Dalgalar uzaklaþtý, fýrtýnalar duruldu,
saklandýðý kuytudan çýktý þaþkýnlýðým.
Ben gidiyorum artýk dedi gözyaþým.
Seni gördüðüme sevindim dedim rahatlamýþ olmanýn sevinciyle.
Gülümseyerek,
ben de dedi iki damla..
Çýnar GÖLE
24.03.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.