Susmakla konuþmak kararsýzlýðýnda,
býcýr býcýr sesine günün yorgunluðunu asýp,
alaþaðý etmeye çalýþan hayta bir bezginlik.
Býktým artýk kötü þeyler duymaktan,
bana güzel þeylerden bahset diyorsun.
Yetip yetmeyeceðini bilmeden,
seni sevdiðimi söyleyip hasretinden öpüyorum.
Sanki o anda mavi bir ortanca çiçeklenip,
tebessüm ediyor sesinde.
Yakýþýyor da.
Ve ben,
sesine yürüyen can suyunun akýntýsýnda eriyip kayboluyorum.
Çýnar Göle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.