CEZAYİR MENEKŞESİ...

Bir Ýlahi gölgenin en yakýn tanýðý
Mevsim özürlü geçiþlerde kenetlenmiþ yürekler
Ne zemheri ne de uslu bir rüzgâr
Kanatlarýn kýrýk namelerinde
Serpili benekler…

Müdaviyim yokuþlarýn
Söylenmedik sözlerin de izi düþmüþ ellerime
Saydýðým kadar aykýrýyým
Geriye dönüp baktýðýmda
Aksi rüyalarýmýn çarpmýþ siluetime
Yorgun nifaklarýn iç burkan laneti
Ve esrikli bir acýyý kolluyorum;
Hohluyorum da camý ve rüzgârý koruyorum aklýmca.

Sefasýný sürdüðüm Cezayir menekþesi
Bir buket hüzün sunuyor bana evren:
Varsa yoksa Ýlahi Aþkýn yüreðimden taþan mizacý.
Koyu gölgeler ve vakur hatta sevdalý i mgeler
Baþ çýkartan bir yalnýzlýk
Baþýmdan kovamadýðým þunca ölümlü satýrý
Bilfiil sahipleniyorum:
Ellerimde narin ölüler
Parmaklarý olmayan bir dolma kalem
Þiþkin gölgeler kundaklýyor içimdeki
Vakur yabancýyý.

Minnet ettiðim deðil de hani;
Sadece meylettiðim þu ölümlü sevdayý
Kazýrken düþlerime
Ve unutmak sýradanlýðýn sýra dýþý rüzgârýný
Gökle sözleþtim de geldim ben bu rahmete
Kovaladýðým sözcükleri sunmak adýna
Kazan kaldýran lanete.

Efsunlu benim mizacým:
En çok da dünde saklý iken sol yaným:
Ne severim bu saatten sonra
Ne de yalanlarým yazmadýðým fermaný:
Aþkýn kývrýmlarýnda
Göðün tanýklýðýn ve de:
Sormasýnlar asla neyin derdi, tasasý.

Minnet ehli gölgelerden çektiðimi
Çekmedim hiçbir canlýdan
Cam kenarý yalnýzlýðý ölümlü çiçeklerin
Baþýmý duvarlara vurduðum
O sýzlayan yaram.

Kapýp da koyuvermekse en aykýrý rüzgârý
Ben zaten rüzgârýn ta kendisi:
Savrulduðum deðil bilakis uçurduðum
Sözü, niyazý, efkârý.
Yol yakýnken saklanmalý izbelere
Solda izdiham nedeni her feri de söndürmeli
Vuku bulmadan mahþer
Çekip gitmeli huzurun soluk tinine.

Aykýrýlar saklý doðamda
Doðam saklý aslýnda kayýp nizamda
Ve yeni bir ben sorgularken
Baþ tacý hüznü katladým da kaldýrdým Mart’ýn son gecesine
Ýlahi Aþkýn medarý iftiharý yazdýðým her soluk cümle:
Gün sonlanmadan
Solmadan da içimdeki gül bahçesi
Bir edimde saklý tuttuðum son nefesi vermeden
Yüreðin közüne.


Sosyal Medyada Paylaşın: