UFKUN YARASI...

Ufkun yarasýný s/arýyorum;
Beyaz pamuklarda lav edilmiþ çocukluðum gibi
Sarýyorum sitemi, elemi ve göðün teninde
Doluþan her zerreyi acýyla yoðuruyorum:
Kýrkladýðým gölgemi yatýrýp zemine
Ýçimdeki kaosu sunuyorum ellerine.

Varlýðýn teamülü, sevgili
Eren mahiyetinde eriyen yüreðin közünde
Muteber bir sevdayý dillendiriyorum
Kaybolan zamirlerin de özlemi var bir þekilde:
Kaynayan coðrafyalarda yaralý mabedi insanlýðýn
Gözüme dolan terinde baharýn
Ayaklarý sürten bir mizacýn da baþ aktörüyüm.

Sancýlý ufku anýp
Derlediðim her bulutu sihirle kavrayýp
Elemin hücrelerine doluþan hezeyaný
Körüklüyor be sefer þehrin vapurlarý.
Ýstanbul kadarým:
Bir avuç haritadaki varlýðým
Belki iklimin dilinde ben hoyrat bir rüzgârým.

Ayaklarým gerisin geri gidiyor
Safi gölgemle taþýdýðým kokuyu
Zikrediyorum þiire i mge i mge
Taþýdýðým aþkýn ve hasretin dilinde
Öksüzlüðün nabzýný tutarken Tanrý
Benlik bir sevinçle
Araladýðým kapýnýn anahtar deliðinde
Büyüyen dünyanýn da aforizmasý adeta
Kopacak kýyamet öncesi.

Bin bir eziyete maruz
Belki de kayýp bir veznin aruz sýradanlýðýnda
Cümleleri b/içiyorum avucumun içinde
Özlemle aþka biat sanrýlarýn da atlasý
Þehla düþlerime konan kelebeðin kanatlarýna
Uzandýðým mevsim yürekli bir þiir olmayý
Sehven kabullendiðim
Israrcý yüreðimle
Açýlýp kapanan kapýlardan arda kalan
Bir yoksunluðun ta kendisiyim iþte.

Zaaflarýn makberinde
Açan zambaklara sunduðum devasa sevgimle
Göl kenarýna konan aylak kuþlarýn
Saf tuttuðu mu sanýrsýn
Öykündüðüm o kuþ yuvasýnda
Kýrýk bir yumurtadan içine sýzdýðým
Rahmine tabiat ananýn nazireler sunduðum.
Kayýp bir veryansýn kadar kabarýk iken suç dosyam
Doyamadýðým aþkýn da diyeti
Yazmaya dair bin bir gündüz masalý.


Sosyal Medyada Paylaşın: