EY GÖNÜL

Ey can gönül; dalýp dalýp uzaða,
Bilmem ki ne diye sitem edersin?
Düþtün mü düþmem dediðin tuzaða,
Hangi ahvale durup dem edersin?

Demedim mi ey gönül, izi kalýr.
Dilde bir kelamý, bir sözü kalýr.
Her yavan sevincinde gözü kalýr,
Hangi gözlere kanýp kem edersin?

Sen deðil misin o yari yar uman,
Bir yanýn ateþken, bir yanýn duman.
Hüzün eþin olur, yalnýzlýk kuman.
Bilmem kendine neden gam edersin?

Sokuldu aþk bir sýzýyla en içre,
Kuþatýldý kale gibi her hücre.
Yola dökülüp varmak için fecre,
Varmadan vakti ne akþam edersin?

Dedim sana ey gönül, düþme aþka.
Onun yolu yol, senin yolun baþka.
Ahlar vahlar içinde deyip keþke,
Baþýna her acýyý dam edersin.
Sosyal Medyada Paylaşın: