Annemdi Elleri Cennet Kokan

Zulmün çarkýnda öðütüldü düþleri
Engin gönlüne koymadý umutsuzluðu yine de.
Lâl kesilen takvim yapraklarýna,
Ýnciden yaþlar akýttý durmadan,
Hayat akýp giderken su misali,
Ansýzýn attý  karanlýðý göðsünden.

Kara yazgýsýna düðümledi umudu,
Ardýmsýra yaðan yaðmur,
Rüzgarlý saçlarýný ýslattý,
Ama silemedi yüzündeki yorgunluðu.

Kekemeliðine aldýrmadan tabiatýn,
Bir kýz çocuðunun gözlerinde doðdu.
Bereketli ellerle sürdüðü toprak,
Filizlendi bahara.
Annemdi elleri cennet kokan.

Ters yüz edilmiþ mevsimlerden geriye,
Ürkek kuþlarý kaldý.
Laleler açmýþken gözlerinde,
Aydýnlýk günlere söyledi kuþ þarkýlarýný.
Yaðmurlu saçlarýný güneþte kuruttu.

Annemdi yüzü cennete açýlan ýrmak,
Þehlâ bakýþlarýndaki melek nuru,
Kýskandýrdý ufuktaki güneþi.
Göðsüne yaslayýp sabrýn eflatun sesini,
Uçurdu eteklerindeki kuþlarý gökyüzüne.
Annemdi gülünce güller açan.
Sosyal Medyada Paylaşın: