Ümitsiz olsa bile, çýktýk bir kere yola, Artýk sen de öðrendin, gizli saklý kalmadý. Hiç boþ yer býrakmadýn gönlüme dola, dola, Teselli niyetiyle ne koyduysam almadý.
Hassaslaþtým bu sýra; bulut, bulut gözlerim, Yaðmur olur çiseler göz yaþlarým akarak. Ne kadar gizlesem de; ele verir sözlerim, Aþký inkar edemem gözlerine bakarak.
Düþünceler incelir fikrimin tornasýnda, Sonra karýþýr gider karanlýk gecelere. Kendimi de kaybettim zamanýn aynasýnda, Zaten sýr dolu idim, döndüm bilmecelere.
Gün kýsalýr zamanla, benim derdim hep uzar, Bir yerinden kopacak çekilmesi zor çile. Çatlamýþ gönül küpü, her yanýnda dert sýzar, Sýrlarý ifþa edip, verir mi beni dile?
Çatlak gönül küpüne, ne koysam boþa gider, Þimdi anladýn mý bak! Sevdaný taþýyamam. Belki gençlik çaðýnda her gülüþ hoþa gider, Aldýðým bu veballe bir ömür yaþayamam.
Býrak kendi haline, zaman her derde ilaç, Biraz üzülsen bile, gün gelir unutursun. Gönlünü bana deðil, seni anlayana aç! Ýçindeki yangýna su döker kurtulursun.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.