Garip geldin dünyaya, yine garip gidersin, Huzurlu yaþasan da, savrularak çökersin. Özü doðru olanlar hata yapmaz mý dersin?.. Sevincinden uçarken, yorularak çökersin.
Güvendiðin ne varsa, elinden çýkýp gider, Sevmediðin ne varsa gelip kapýnda biter, Kovsam gitmez dediðin, onlar bile terk eder, Vefasýz çýkanlara kýrýlarak çökersin.
Dost diye güvendiðin çeker alýr malýný, Yamyamlar kapýþýrlar konaðýný, yalýný, Ýþte o an kýrarlar gövden ile dalýný, Ýhanetin harcýna karýlarak çökersin.
Bir zamanlar sofranda doyar idi muhtaçlar, Þimdi sen de muhtaçsýn, garip bekleþir açlar, Bir gecede aðarýr o sakallar, o saçlar, Bembeyaz kefenlere sarýlarak çökersin.
Ateþ basar her gece, dilin damaðýn kurur, Söylemek istesen de gelir boðazda durur, Bakarsýn son darbeyi ummadýklarýn vurur, Koca çýnar misali yarýlarak çökersin.
Gözünü sakýnmazken ne daldan ne budaktan, Kötü söz çýkmaz iken aðýzdan ve dudaktan, Ok dahi taþýmazken sýrtýndaki sadaktan, Bir zalimin okuyla vurularak çökersin.
Herkes çeker elini, kalýrsýn tek baþýna, Hürmet dahi edilmez ilerleyen yaþýna, “Kimsesizdi” yazarlar, belki mezar taþýna, Gülmeyen talihine darýlarak çökersin.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.