bi rehavet var üzerimde, sorma gitsin
suyun akýþýna
rüzgarýn esiþine
aþkýn seviþine-býrakýp kendimi-
aah ah..
mutluluðu sen yazsan bu defa
yaz’a býrakmadan
baharla çarpýp’
çiçekle toplasan
kaþlarýn kalem olsa misal
gözlerin kelam
kirpiðin silgi
karþýnda dursam
okumaya pek bi hevesli, talebe gibi..
kimi zaman yeþil olsan
kimi zaman mavi
saçlarýný sersen göðsüme
kýzýl bi þal gibi
bir aðacýn dibinde
dilini çözsek kuþlarýn
yapraklar arasýndan kýlýç gibi sýzsa, gün görmemiþ güneþ
rüzgar silip süpürse
çöpçatan bulutlarý
ve seni,
bana bakarken yakalayýp
gözüm sende desem,
kalbim sende
derken peþinden sen
sözü dudaklarýn alsa
hani bana
hani bana..
bi rehavet var üstümde aþkým
n’olur uðraþtýrma
býrak kalemi kaðýdý
gel s’okul koynuma..