İNSAN DEĞİLİM BU CUMA

Yarým kalmýþ sevdaya, yetti dedim taþtým.
Susmadým ama suskunluðumda þaþtým.
Ýnsan deðilim bu cuma, seninle tanýþtým.
Haince pusuda memleketten taþýndým.

Yaptýklarýndan duyma maðrur, deðilsin zerre erkek.
Vicdanýný yitirmiþ, kahpe bir ürkek.
Silahýný doldurmuþ kinle, bedeninde yoktur yürek.
Ýnsan deðilim bu cuma, senden olsa gerek.

Müslümana sýkýlmýþ, bilmem kaç þarjör mermi.
Allah’ýn evidir cami, kan gölü olacak yer mi?
Ýnsan deðilim bu cuma, isevi der mi?
Duyun artýk þu sessizliði bu kadarý yetmez mi?

Tarihler gösterdiki bir hesap var görülecek.
Evvela yoktur sonu, alayýnýz çekilecek.
Gerekirse tek tek canýnýzla ödeyecek,
Ýnsan deðilim bu cuma, kanlarýnýz dökülecek...


Sefa TUÐRUL
15/03/2019
Sosyal Medyada Paylaşın: