bir yer var içimde kendimi sakladýðým
bir yer...
ucu yýrtýk kilimler serili eski
eski bir ibrik köþede
köþede bir sandalye
sandalye boþ
boþ...
uçurtma uçuruyor hala sanki
bahçe önünde ya da aþaðý baðda bir küçük
küçük bir þey var cebinde taþýdýðý
kendisine bile göstermiyor
ama eliyle koruyor her zaman
sanki hayatta en büyük deðeri olan
o an...
etrafýnda kimseler yok
yalnýz mutlu olmayý küçük yaþta bulmuþ
sanki kimsenin eriþemediði bir mutluluk tutuyor avucunda
sadece kendisi görebiliyor
kimsecikler yok...
kýskanýyorum deli gibi
onun o özgür ruhunu bu küçücük yaþta
sanki dünyayý yönetiyor ve her þeye sahip
nasýl olabilir allahým
çýldýrýyorum...
büyüteçle bakýyorum
belki haddinden fazla büyütüyorum
belli ki mutluluðunun ve hayatta kimsenin sahip olmadýðý
o özgürlüðünün kaynaðý
cebinde gizlediði þey
sinsilik doluyor benliðime
gözlerimde hýrs
ben ki merhamet yumaðý
ben ki ana kucaðý
ben ki insan sýcaðý...
baþtan baþa hýrsla doluyorum
elime bir sopa alýp
o cebindekini vermez ise
öldürüp almayý düþünüyorum
hýzlý hareketlerle bir çýrpýda iniyorum yanýna
bana bakarken sanki hissetmiþ gibi
gözlerini uçurtmasýna dikiyor
cebinde ki o sýrrýný sýkýyor ve saklamaya çalýþýyor
benden
gözlerime daha çok hýrs doluyor
ve ona bir þeytan kadar gaddar
gülümsüyorum
kaçmaya yeltendiðini anlayýnca bütün korkusuyla
sopayý çýkartmayý dahi düþünemeden
elime taþ alýp arkasýndan kafasýna fýrlatýyorum büyükçe
kanlar içinde yere düþüyor hareketsiz
cebindekini öyle bir sýkýyor
kahretsin ölürken bile mutlu
ölürken bile özgür
çýldýrýyor ve hýrs ile cebini minik elinden kurtarýyorum
elimi atýp cebine çýkarýyorum
hayatýmýn geri dönülmez o arka tarafýna beynimde çarpýþan yýldýrýmlarla güçlükle bakýyorum
dehþet bir hal
yoldan toplayýp uç uca baðladýðý
uçurtmasýný uçurmak için
bu bir ip yumaðý...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.