Bir kýrýk yazgý düþtü gökten…
Üç elmanýn hakkýný ardýmdaki çocuða býraktým,
Turunç kokulu sokaklarý olan þehrin,
Ceset kokulu kaderi kaldý avucumda.
Gayyanýn rahmetinde,
Anarken Yusuf’un güzel yüzünü
Susarken gaybýn esaretinde,
Bilirken ihanetin en koyusunun alaca karanlýkta gizli olduðunu,
Sustum…
Bana bir kentin kibirli hatýralarýný býraktýn.
Gelin kýzlarýn uçarý mutluluklarýný,
Annelerin eli kolu baðlý umutlarýný
Babalarýn terbiye edilemez yalnýzlýklarýný…
Anestezi kokulu hastane odalarý býraktýn birde ardýnda.
Yoðun alkol
Ve üstün körü yapýlmýþ sahte temizlik arasýnda kalmýþ hijyen kýrýntýlarýnda,
Babamýn yaralarýný sarmaktan çok
Kendi kýrýk düþlerimi sarma telaþýndaydým birazda.
Sokak köpeklerini,
Kerhane düþkünlerini
Hayatý olmadýk adamlar tarafýndan becerilmiþ tazeleri kendime dert etmeyi býraktýðýmdan beri
Fark ettim ki,
Yeni düþlere gebe kalmaktan da vazgeçmiþim
Sokaklarý gecenin hangi saatinde ayak seslerinin yankýlandýrdýðýný,
Çöp kutusunun kenarýndaki kedinin kaç dakika sonra doðuracaðýný,
Hiçbir insanýn sadakatten nasiplenmediðini
Sidik kokulu köþe baþlarýnda kusarken
Alnýmý tutacak bir Allahýn kulu bulamadýðýmda anladým.
Ve anladým ki;
Yalnýzlýk bir sýtma gibi sinsice yerleþiyor Havva kýzlarýnýn ruhuna!
2019 Aydýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.