Âh Çanakkale!

Düþmanlar salya sümük yüklendiler karaya
Kustular nefretini, tuz ektiler yaraya

Kýtalar ötesinden sürü sürü geldiler
Müstemleke Anzaklar hiç uðruna öldüler

Siper oldu yiðitler yedi düvele karþý
Çanakkale içinde mahzun Aynalý Çarþý

Arýburnu’nda yaðdý gökyüzünden þarapnel
Gelibolu’da canlar yurda verildi bedel

Kýnalý kuzularýn ateþle imtihaný…
Mübarek þehitlere bayramdýr ölüm aný

Çanakkale Zaferi bir destanýn adýdýr
Yüce gönüllülerin þehitlik muradýdýr

Geçit vermez kaledir, bir ibret vesikasý…
Hâlâ yüreklerdedir o günün hüznü, yasý…

O çelik iradenin bükülmedi bileði
Vatan yolunda ölmek Türk’ün asil dileði

Muhkem yürek kalesi ihlâsla örülmüþtür
Yurda dadananlarýn hesabý görülmüþtür

Þehidimin al kaný sulamýþtýr topraðý
Dökülmüþ birer birer çýnarlarýn yapraðý

Dar ettik ecnebiye o gün Anzak Koyu’nu
Bir kez daha tutmadý Haçlýlarýn oyunu

Yüreðimize düþen bir kordur Çanakkale
Acýný tarif etmek ne zordur Çanakkale

Rabbim inayetiyle nice var kýldý yoktan
Ay doðdu karanlýða, gülümsedi ufuktan

Bu can tende durdukça geçilmez Çanakkale
Türk’ün mübarek kaný içilmez Çanakkale

Çanakkale geçilmez, düþman geçilir sandý
Yürekten kopan seldi, o ne büyük destandý

Giden geri dönmedi, kurumadý gözde nem
Mahþerdir Çanakkale, Çanakkale cehennem…

M.NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: