Bazý adamlar kýrýlýrdý. Üzülürdü. Caný yanardý ama ses etmezdi. Bazý adamlar paylaþýrdý. Bazen Sevdiði kadýnýn acýsýný, bazense küçücük bir mutluluðu... Bazý adamlar hep terkedilirdi. Ama hiç gitmezdi. Bazý adamlar hiç sevilmedi. Ama yine de severdi. Bazý adamlarýn yüreði kanardý, parçalanýrdý, sevdiðinin eline iðne battýðýnda. Bazý adamlar gözyaþýný severdi sevdiðinin.. Gözlerindeki hüznü severdi. Bazý adamlar unuttururdu geçmiþi, kötü günleri.. Yaralarýný sarayým der, yarasýndan öperdi. Bazý adamlar sevdiði kadýnýn yüreðini severdi. Bazý adamlarýn hayaliydi, sevmek. Bazý adamlar býrakmazdý sevdiðini, sýmsýký sarýlýr da býrakmazdý iþte.. Ve bizler... Bizler hep o adamlardan olduk. Sevdamýzý yüreðimize gömüp, çöllerde kuruttuk. Ýþte biz hep o adamlardan olduk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şairruhluadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.