ne garip deðil mi
bak duymuyorlar seni görmüyorlar
çýrpýnýþlarýn ve o vücuduna giren süngüler
acýsýný yalnýz sen hissediyorsun ve derinden yaþýyorsun
ne büyük ve sonsuz bir acziyet deðil mi...
yavaþ yavaþ acý çekerek
öleceksin demek isterdim ama hayýr
maalesef ölemeyeceksin bile
dirilemeyeceksin
nefes alýp veremeyeceksin
karamsar deðilim inan
sadece zamanýndan evvel konuþuyorum
ben o an akýllara gelecek bir küfür sebebiyim belki
akýl dedim evet
akýl kalmayacak ruha demeliyim
ruha deðmeliyim
ya da dokunmamalýyým
ne fark eder
sadece zamanýndan evvel susuyorum...
en kötü ve en insafsýz aynam deðil mi
söyleyeyim
evet...
kesik kesik nefes alýyorum
yarým tüm yarým tüm
ve çeyrek
bilerek...
karanlýk tablolar içinde binlerce çizgi
hepsinin yüzlerini tanýyorum
yýllarýný asýrlarýný hatta evvellerini
söyleyeceklerini
susacaklarýný
giderek...
trilyonlarca kiþi alak oluyor
beynimin en sarsýntý noktasýnda
kör bir noktaya sivriliyorum
ve duman gibi yayýlýyorum içime
bilmem anlatabildin mi...
sekizinci kattan duygularýmý yakalýyorum düþmeden yere
ettiðim bütün dualara takýlýyor ayaklarý
ben sanýrým...
omuzlarýmda bir kütük hafifliði
kýrdý kýracak
laf cambazlýðýnýn komikliðinde yüzümden akýyor yüzüm
uzatmaya lüzum görüyorum ilk defa
sakallarým kirlenmiþ
tertemiz
bir satýr istemiþtim zamanýnda
ellerimde sýrtým
nasýl da görüyor avuç kasýrgalarým
kasýklarýnda
yok artýk
çýktý gözlerimden tahta kementleri tabutlarýn
nasýlda aðrýyor dizlerimin dalgasý
toprak toprak içiyorum ateþinin serinliðini
artýk...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.