ÖNCE ALLAH SONRA VATAN...

Mizacýmda nükseden bir mevsim gibi
Her yeni þafaða bel b/aðladýðým
Ýzafi bir sunum iþte bedellerin kardýðý
Gönül sýzým içerlediðim her acýyý
Dinsin diye Tanrýya yolladýðým
O alâmetifarika büyüyen külçenin hacminde
Koca bir yangýn
Afakî dokunuþlarýn serildiði tenimde.

Ýllet bir yalnýzlýk
Aþkýn afaký:
Hicvinde melun hecelerin
Dalayan rahmet kadar sýra dýþý bir özlem
Rabbime duyduðum aþkýn yakýn düþtüðü
Bir kývýlcýmla ýsmarladýðým hüznün
Adresime ulaþtýðý kadar gerçek
Ýçimdeki kayýp mevsim
Aslýnda kayýp olan benim, dercesine
Bir huzurun bir de umudun kundaklandýðý
O lahit.

Hani kekremsi bir sýradanlýk
Oysaki sevginin zuhur ettiði bir afet kimine göre
Ýçime bel baðladýðým:
Kâh gecenin kâh þehrin aðladýðý
Zanla yüklü gök kuþaðý
Doðdukça yeni renkler
Ve öldükçe masumiyet
Zamanýn teþhir ettiði yalýn bir muhasebe:
Sevdiðin kadar sevildiðin miydi
Bir zamanlarýn öðretisi?

Kanasa da keten hayaller
Uðruna can verdiðim memleketime duyduðum
Özlemle yýkasýnlar beni
Sabah yaðmurlarýyla, demenin de meali iþte
Ýçimde büyüyen öksüz mevsimler
Aþk ile bandýðým
Aþk diye diye andýðým ülkem ve özgürlüðüm
Ve utkum ve ufkum
Ve dolunayda aðlayan yýldýzlarýn merasimi
Ne zamanki ansam ülkemi ve insanýmla
Doðup büyüdüðüm her sabahý gizemi
Önce Allah sonra vatan, demenin de gururu.

Aþkla yandýðým
Aþkla savdýðým kötülüðü
Savunduðum deðerleri kaptýrmazken zalime
Nefreti boca eden siyah gölgelerin
Uðruna canýmdan olurum, diyebilmenin
Her hecesinde damlayan gözyaþým;
Ýnleyen iç sesim
Ýnsanlýðýmla varým ben bu evrende madem:
Önce matem sonra sitem sadece içimdeki yalnýzlýða
Ben düþmüþken yollara,
Vatan diye diye
Sonlanmaz ki benim þafaðým.

Kaybým sadece zaman
Matemden yanda yok derdim
Yeter ki dalgalansýn can parem
Ay yýldýzlý þaným;
Zemzem suyuyla yýkanmýþçasýna her zerrem.

Sosyal Medyada Paylaşın: