Bir sabah uyanýyoruz, yataktan doðrulup dýþarý baktýðýmýzda; Manzara sonsuz. Yataðýn kenarýna oturduðumuzda; Bir Maviyi kesen baþka bir mavi daha altta? Hayda!
Ayaða kalkýyorsun; Pencere dýþý mas-mavi bulutsuz bir hava. Dýþarý çýkýyorsun; Ayaklarýný yakýyor kýzgýn sarý bir kum. Nefes alýyorsun; Oksijen, balýk kokusu, yosun dolduruyor ciðerlerini. Kýyýya ayak basýyorsun; Öpüyor ayaklarýný deniz suyu serin ve nemli, vallahi!
Bir midye "Günaydýn!" diye okþuyor ayaklarýný, minik bir dalga çökertiyor kum yuvarlarýný, çekerek seni denize. Kayarken sen, þaþýrarak neden; " Hava ayný hava, dilmdeki tad suyun tuzu, burnumda kat-be-kat deniz kokusdu, gözlerimde engin ve sonsuz bir mavi, ama ben enayi yataktayým hâlâ, valla! Nasýl yaþanýr ulan böyle bir dünyada? Ha!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.