Korkuyu gördüm düþümde,
Çýðlýk çýðlýða aðlýyordu.
Özlemin kucaðýna oturmuþ,
Tir tir titriyordu.
Korkuyu gördüm düþümde,
Bir volkanýn içine taht kurmuþ,
Kahkahalar atarak aðlýyordu.
Korkuyu gördüm düþümde,
Yüzünü almýþ avuçlarýnýn içine,
Kan kýrmýzýsý aðýtlar yakýyordu.
Korkuyu gördüm düþümde,
Hoþgörüyü tekmeliyordu kahkahalarla,
Sevdayý býçaklýyordu naralarla.
Korkuyu gördüm düþümde,
Gözyaþlarý deniz olmuþ;
Korku,içinde boðulmuþ.
Sýçrayarak uyandým,
’Canýmsýn’ deyiþine yandým.
Serap Özaltun