KÜRE
Elimde bir küre
Bakýyorum geçmiþle geleceðin hükmüne de
Kalýyorum derinliklerin siyahýnda.
Koskoca ömrün silsileleri
Sýkýþmýþ camýn içine de
Düþ mü, gerçek mi hissettirmeden
Tüketiyor zamaný
Ellerde mi, yürekte mi mutluluk…
Dilde mi, hecede mi yiten umut?
Kim silecek bu sisi camdan,
Kim aðartacak isleri damdan?
Ayak altýnda kalan þu insanlarý
Kim tutup da kaldýracak
Sevgi dalýný uzatýp?
Siliyorum küreyi
Deðiþiyor roller…
Gençlik yerini býrakýyor yýllara
Aklara bürünüyor saçlar,
Dizler derman peþinde,
Hâlâ umut peþinde yürek
Ve
Eller güvenle tutamýyor,
Gözler sevgiyle bakamýyor,
Diller gerçeði demiyor.
Siliyorum küreyi,
Gitsin diye kara yel;
Aðarsýn gün içerde,
Gülsün hep yüzler…
Siliyorum,
Siliyorum,
Siliyorum.
Yok!
Kürenin içinde insancýklar,
Bakýyorlar þaþkýn þaþkýn…
Buruk bir iz var dudaklarýnda
Alýnlarda sanki var bin akýn.
Biliyorlar ki boþadýr çabam,
Biliyorlar ki nehirler tersine akmaz,
Biliyorlar ki ayak izlerinin içindedir giz
Ve biliyorlar ki
Silemez kimse kimsenin yazgýsýný.
Oysa
Fýsýldýyorum, duymuyorlar.
Çekilin hepiniz bir yana,
Silip de çýkaramazsam bu karayý,
Mutluluðu bulamazsam gözlerinde,
Silemezsem bu isi
Kýrarým,
Kýrarým bu küreyi, der
Atarým da yere,
Tutarým kalanlarýn ellerini.
Bilmiyorlar.
11.06.2008
SERAP HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.