bazen kitaba benziyorsun
bazen menekþeye..
okumak, uzun hikaye olduðundan baþlýðýna bakýyorum sadece
hani kýrmýzýysa, orman
kediyse, kül geliyor aklýma
kapaðýný açmadan sayfalarýna takýlýyor gözlerim
böyle yandan bakýnca ele verir ya kendini
kimi sayfalarýn arasýnda kat izi
kiminin,katlanmýþ
kelebek köþesi..
okumak yerine kokluyorum bir müddet
sakaryayý dinler gibi, kirpiðim tetikte
hani arasýndan kalbime sýkýlacak bir el
ya da defne kokusu gelir mi diye
merak bu ya,
açýyorum sonunda..
ön sözünde
göz gezdiriyorum
ilk sayfa sað elimin baþ parmaðýnda
kitabýn sol avucumda,
geri kalan, parmaklar arasýnda besteye hazýr deste gibi dururken
bir çýrpýda
son sayfaya gelip
özetini okuyorum..
kitabýn cilt’ banyosu yapýyor gözlerimde
harflerin italik
ellerim ivme
derken,
ucunda menekþeler açan bir kalem beliriyor
tükenmez edasýyla
peþinden silgi
menekþenin boynunda..
gözlerini kitabýn yanýna býrakýyorum usulca
duvara çiviyle tutturulmuþ aynanýn asimetrik yansýmasýnda
dalgalanýyor gölgen
ellerim, yüz dönümü
bakýþlarýma çatýlmýþ tüfek kaþlarýnla sen
ne duruyorsun
vur hadi,
hazýr menzilindeyken..