Gidişinin yıl Dönümü

Bu gün gittiðin gün,
yeniden yaþýyorum gidiþini,
gözlerimden yaþlar yaðmur olup akýyor bu gün.

Kaç yýl oldu sen gideli?
Kaç bahar?
Kaç mevsim?
Gidiþinin kaçýncý yol dönümü bu gün?

Sessizliðe damlýyor bu gün kalemin gözyaþlarý hatta sensizliðe...
Öyle çok özledim ki;
Þimdi gelsen, hiç bir þey olmamýþ gibi,
yokluðunda açýlan yaralarýmý sarsan.

Öyle çok oldu ki sen gideli...
Gözlerimden yaþlar,
dillerimden sözler,
takvimden yapraklar bile yokluðuna düþüyor sen gideli.

Ne çok deðiþti buralarda sen gideli bir bilsen,
sokaklarda ismin yazýlý,
caddelerde resmin asýlý,
þiirlerde gülüþün, þarkýlarda gözlerin yazýlý.

Bu gün gittiðin gün,
kim bilir belki de on dört bahar geçti sen gideli,
herkese seni soruyor,
herkeste senden bir þeyler arýyorum,
özledim anlýyor musun? özledim.

Teninin kokusunu özledim,
sesinin tonunu özledim, mavi gözlerini özledim...
Oysa ben maviyi, bir denizde, birde gözlerinde severdim ...
Þimdi maviler solgun, diller suskun, þiirler anlamsýz bu gün...

Bu gün gittiðin gün,
gözlerim seni arýyor adýnýn yazýlý olduðu sokaklarda,
caddelerdeki resmin aydýnlatýyor gecemi, ya özlemin?
Dindirecek bir þey yok bu gün...

Bu gün gidiþinin yýl dönümü,
sana aþk þarkýlarý, bana ayrýlýk þarkýlarý,
sana mavi geceler, bana yokluðuna düþen heceler...
Bu gün senin gittiðin, benimse bittiðim gün, bu gün gidiþinin yýl dönümü...
Ramazan Teke
Sosyal Medyada Paylaşın: