belki bir gün batýmý ile güneþ en kýzýl elbisesiyle alay ederken dünyayla, aþk aðlýyordu belki bir karýncanýn soluklanmasýný izlerken bir bulut vazgeçer gözyaþlarýndan belki aþk nedir bilmeyi istemezken , içinden çýkýlmaz bir aþk hikayesinin sebebi oluyorumdur belki çok istediði her þey hiç olmadýkça avunduðu tek þeydi yalnýzlýðý ile konuþmak belki korkuyordur hiç kimsenin bilmesini istemediði en tamir edilmez utancýyla yüzleþmekten belki sýrrýný öðrenir diye insanlarýn her birine güvensiz yaklaþýyor belki bu yüzden anlaþýlmaz garip düþüyordur hayata belki çok susuzdur sevilmeye en büyük yalnýzlýðýdýr sevilmeyi beklemek belki bir gün bir gün doðumuyla aþk geç kalmýþ olmayacak umudunu yitirmemiþse eðer sen yokken ben de yok muþum sen neden yoktun ben hiç bir þey deðilken çok merak ettiðim seni görünce meðer yýllardýr tanýyormuþ gibi oluþumuza birlikte mutlu olduk sen yokken ben neleri anlamaz mýþým nelerden hoþlanýr olmuþum her þey birden ortaya çýktý seni gördüðüm gün kendimi kaybetmiþim kaybettiðim gün her þeyin farkýna vardým sen doðruydun ben doðruyu seninle tanýdým hayat doðruydu seninle doðru hayatý buldum topraða karýþtýðýmda mý anlaþýlacaðým kalmýþ mýdýr bir anlamý bütün bir bahar hediye edilse mümkün mü ? kýrýlmýþ kalbin tamiri iþte çekiliyorum yeryüzünden ardýma bakmadan bir çýnar aðacý beklesin yeter beni ... umutlarý azýk yaptým uzun bir yolculuða çýkacak gibi ufkuma çýkan acýlardan köprüler inþa ettim uzak yakýn ne fark ederdi utancýmý kaybetmemek uðruna savaþtým kaybettiðim umutlarým deðil gökyüzümü kaybettim ben bundandýr yaðmur bulutum görülmez çiçeðimi açmaz benim yazýlmakla bitmeyecek bir efsane olmalý yaþanýlanlar bir bulutun kadife eli tutup uzaklaþtýrmasýydý kurduðum düþlerden saplandýðým sevda bataklaðýnda dibe vuracaktým geri dönülmez olsa da girdiðim yol kapattýðým bütün hesaplar bana zarar yazsa da sukutu hayallerin insaný olsam da mutluyum çok ben de istanbul yetiyor bana beyaz kuþlarýn dansý lacivert tuzlu boðaz iskeleden kalkan vapur bir elimde simit bir elimde çay sahilde bir çýnarýn altýnda mutluyum çok gerçekten hayat bedel ister sevgi sevilmek ister kaderde ölmek varsa keþke bilse insan ölmek özgürleþmektir inan ..
2019 / çengelköy m.kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.