eskidi zaman bir kýlýç gibi kesiyordu hayatý orada bir yerde titriyordum kader ýrmaklarýna býrakarak kendimi aðýr yalnýz geçmek bilmez yýllar binlerce kez ölüyordum yine kendim büyütüyordum karanlýk maðaralarda çiçeðimi güneþ yüzü görmemiþ yüreðim acýlardan acýlara düþüyordu sadece bir soluk kadardý mutluluðum nasýl çarpýyordu oysa umutlarým eziyordu karanlýðý vakitsiz vefasýz bahtým ihanet uçurumlarýnda açtý gözlerini ne çare ki terk etmiþti sevinçlerim …
Mustafa kaya 10.03.2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.