Kaderiyle dost olanýn ödü kopmaz kýrýk faydan
Farkýndayýz her salânýn, ey Kovulmuþ; hodri meydan!
***
Kaprisiyle kan kusturan talihimiz eldir bize
Ehl-i hâle sökmez boran; fýrtýnasý yeldir bize
Söküp þemsi yazýmýzdan, çalsýn varsýn hazýmýzdan
Damla düþse gözümüzden, zül sayarýz; seldir bize!
Olsa dahi güç eriþmek, gaye; hamken, olup piþmek
Hakk yâr iken ye’se düþmek; âra sebep hâldir bize
Aþk oduysa her elemi, yük deðildir göze nemi
Vakt-i sur’da Nuh’suz gemi, Sýrat geçmez saldýr bize
Ýhtar kat’î söz ilâhî, haram için azap sahi
Kýrk yamalý libas dahi, hesabý zor maldýr bize
Kavlimizi ettik ayar, îmanýmýz etten duvar
Her Yusuf’un kuyusu var; Furkan’ýmýz daldýr bize
Kuþ beslerken tende mahpus, uyandýrdý uykudan us
Ölüm "vuslat", "Þeb-i Arus"; acý, keder "bal"dýr bize
Aþk olmalý özden akan, kalpten kalbe iz býrakan
Söylenirken riya kokan her kelime kaldýr bize
Can verince cilve satan, toprak olur tene vatan
Sînesinde sinde yatan, ne saðýr ne lâldir bize.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 11.03.2018