Gözlerin Aklıma Düşüyor

Bazen kendimizi sokaklara atarýz
Nereye gittiðimizi bilmeden
Dolaþýrýz bir meczup gibi
Yüzümüzde korku ifadesi vardýr
Bir o kadar da tedirginizdir
Kalabalýklarda yalnýz hissederiz kendimizi
Nefes alamayýz .

Gözyaþlarý içinde uyanýyorum her sabah
Yaþananlar geliyor aklýma
Ölüm sessizliðine bürünüyor heryer
Yaþadýklarým
Bir kabus gibi çöküyor üzerime
Aklýma düþüyor gözlerin
Sensiz sabahlara uyanmaktan korkuyorum .

Kumdan kalelerim yýkýldý birer birer
Þimdi
Kim koruyacak kötülüklerden beni
Sýrtýmý dayadýðým dað sendin
Enkaz altýnda kaldým
Açtýðýn yaralar öyle derin ki
Kapanmýyor artýk .

Resmine bakmaya çekinir oldum
Ya yüzün solgun
Uykusuzsa gözlerin
Dayanýr mý sanýyorsun yüreðim
Anladým
Konuþacak bir þey kalmamýþ aramýzda
Gözlerin bakmýyor artýk eskisi gibi .

Seni çok özledim
Keþke deniz olsam
Met cezir gibi içime çeksem seni
Ýçimdeki acýyý hisseder misin
Canýn yanar mý seninde
Ne sevdamý unut ne de beni
Yazdýðým þiirleri atma çöpe
Unutma
Onlarda sen olduðun kadar bende varým ...





Refik
09 . 03 . 2019
Ýstanbul



Sosyal Medyada Paylaşın: