güzel ve binlerce yalnýzlýk geçiyordu zamaný delen küçük düþüncelerde
omuzlarda dünyanýn kahrý yüreklerde kýrýk ok uçlarý bir þeyler düþüyordu karanlýðýn sahipsizliðine
bir hiçsin gökyüzünün kalýn dipsizliðinde kimsin sen neyim sin ne sin diðe baðýrýyordu yankýlar kulaðýmda kuþ kanatlarýn sesi elimde siyah bir kedi varken
unutuyordum kendimi kýrýlmýþ bir bir gün gibi güneþle doðup ayýn beyazý tokat gibi yüzüme deðer iken
yalnýzdým yolar gibi yýpranmýþ insanlar gibi unutkan.
-
Sosyal Medyada Paylaşın:
arıkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.