Şehir
Þehrin her bir yaný yýkýk dökük,
Bir kenara sýzmýþ iki ayyaþ,
Üç beþ adým ileride gelen seslerin cýzýrtýsý,
Gölgelerden devler yükseliyor camlara.
Þehrin her bir yaný duman olmuþ,
Arka odalarýn penceresinden yükseliyor çýðlýklar,
Mecalini yitirmiþ duygular,
Ýmdat diye baðýrýyor sanki kaldýrýmlar.
Ne acý!
Geçit vermiyor eski binalar dar sokaklar,
Kapatmayýn ýþýklarýný sokak lambalarýnýn,
Korkuyor karton toplayan çocuklar.
Merhametini yitirmiþ omurgasýzlar,
Her yerde bezgin bezgin dolaþýyor acýlar,
Beþ gün daha yaþayacaktý belki,
Her þeye tanýklýk etti metruk binalar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.